Tebessüm ki; hayatın en önemli, en karanlık yönlerini aydınlatmak için ilâhî bir nurdur.
Demek, o süslü elbiselerin içindeki yürekler de çok rahat değil!
Bu geçip giden hayatta sonsuz olmaya değer ne kadar an ve saniye vardır?
İnsan kaç yaşında olursa olsun, annesine karşı daima çocuktur.
Kalp susunca insanı toprağın altına koyuyorlar.
Yalnız dökülen göz yaşları acıdır.
Ağlamak uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son gücün çığlığıdır. Ağlayamadığımız zamanlar, bizde o gücün de yok olduğu zamanlardır ki, onun yerine geçen etkili sessizlik, en şiddetli acının yarattığı göz yaşlarından daha yakıcıdır.
Çekinme! Kimseler duymaz. Korkma! Bu ağaçların, çiçeklerin ağzı sıkıdır. İnsan değil ki ihanet etsin.