Sergüzeşt
Samipaşazade SezaiÖne Çıkan Sergüzeşt Gönderileri
Öne Çıkan Sergüzeşt kitaplarını, öne çıkan Sergüzeşt sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Sergüzeşt yazarlarını, öne çıkan Sergüzeşt yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan, derin imgeler içinde kaybolup gittiği zaman, bütün sözcüklerin anlatamayacağı -ruha karşı şimşek gibi açıldığı anda biten- bir sonsuzluk gülümsemesi olmaya lâyık olmaz mı? Zavallı bellek!... günden güne yok olduğunu hissettiğimiz, vücut denilen şu toprak yığınının üzerinde durmadan yaşamaya çalışır durur. Hüzün verici bir bakışı yıllarca anımsar. Bir sözü, bir gülüşü yıllarca saklar. Çevresinden baş dönmesi verecek şekilde büyük bir hızla geçen bütün anı ve üzüntüleri hemen kaydetmeye çalışır. Bu dayanılmaz çalışma ile bütün gücü tükenince, bize umut veren gelecek biter. Yaşamımızın en yakın arkadaşı olan geçmiş, unutma denizi içinde mahvolur gider... o zaman, ağır yaralı bir asker gibi, bizi mezarın kapısında bırakarak, işini terk eder.
Ağlamak uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son gücün bir feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar bizde o iktidarın yok olduğu zamanlardır ki onun yerine geçen etkili sessizlik, en şiddetli elem gözyaşlarından daha yakıcıdır.
Yanlış saat, muhakemesi bozulmuş bir zihne benziyor!...
İnsan, yaşamının hangi döneminde olursa olsun, annesine karşı her zaman çocuktur. Gerçekten mert bir yaratılışa sahip bir erkeğin ağlayışı kadar kadını etkileyecek bir şey düşünülemez... Özellikle o kadın anne olursa...
Bir kuşun ötüşüyle bir çocuğun ruhu arasında ilgi vardır.
Her şeyi apaçık gören gözlerimiz, sır saklamaya gelince, bunu hiç beceremezler...
Zaten genç kızların büyük bir özenle gizledikleri sırları, ya bir gözyaşı ya bir gülümseme açığa çıkarır.
Genel terbiye ve ahlak adına örtünmeleri istenen, kafes arkalarına hapsedilen Müslüman kadınlarına; ulusal namusun yüzüne tükürür gibi sokaklarda utanmazca laf atmak... Sonra da örtünme nedenini soran Avrupalılara: "Kadınların namusuna olan saygımız!.." yanıtını vermenin büyük bir çelişki olduğunu itiraf etmeliyiz.
"Yıldızlar karanlıkta parladığı gibi, yoksulluk ve sefalet içinde parlayan saf ve yüksek ruhlar yok mudur? Bir kalp, sevmek için mutlaka servete, asalete mi muhtaçtır?"