İnsan ve kâinat, ilahî isimlerin bilinmesi ve tecelli etmesinin bir vesilesidir. Kulun çeşitli hâlleri de bu isimlerin bilinmesine vesiledir. İnsanın Yaratıcı’yla münasebet kurmasında vazgeçilmez önemi olan esma-i hüsna bilgisi, Allah-âlem ilişkisine ışık tutar ve insana Rabbini tanıtır. Bu sebeple geleneğimizde esma şerhleri ve kulun bu isimlerle tahalluku meselesi özellikle tasavvufî literatürde mutena bir yere sahip olmuştur.
Ali Salâhaddin Yiğitoğlu’nun, Bahâüddinzâde Muhyiddin Mehmed’den tercüme ettiği Şerhü’l-Esmâi’l-Hüsnâ sadeleştirilmeden okuyucunun istifadesine sunulmuştur. Eser isim ile sıfat arasındaki fark ve isimlendirme meselesine dair izahatla başlamış, zâta dair isimlerin konumları ve hazarât arasındaki mertebelerin açıklanmasından sonra esma şerhi ve kulun tahallukuna dair açıklamalarla tamamlanmıştır. Hakk’ı ilahî isimlerde görebilmek ve kulluğunu bu isimlerde temaşa edebilmek amacıyla yol alanlar için imkânlar sunan eser esma-i hüsna merkezinde yüksek irfanî kültürü yansıtan son örneklerdendir.
