Ses ve Sus
Adnan GergerSes ve Sus Gönderileri
Ses ve Sus kitaplarını, Ses ve Sus sözleri ve alıntılarını, Ses ve Sus yazarlarını, Ses ve Sus yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bende mi öyle olacağım? Biz de mi öyle olacağız?
Uçuruma gitmeye kararlı yolda acı, yolcunun kendisidir. Taşıdığı yük, başka seçenek bırakmaz. Sahi, susmak, bu yolun uzunluğunu kısaltır mı, uzatır mı?
Sayfa 45Kitabı okudu
Bir başka yerde doğup büyüsen de,
O başka yerin dilini doğuştan öğrenip hayatın boyunca konuşmaya mecbur kalsan da gezgin, ağzın, dilin, benliğin unutmuyor, sesin hep anadilinin, atalarının yaşadığı toprağı toprağın sesini taşıyor.
Hayat, yaşanmışlıklardan ibaret değildi, o yaşanmışlıkların zamanda oluşturduğu bilincin uzunluğu, bıraktığı kalıntının ağırlığıydı. Çare arayandın. Çaresiz olmamanın artısı çoktur, aksine, her zaman kendisiyle güreşmeye hazır hüzünler yenilgiyi kabullenemezdi.
Sayfa 18Kitabı okudu
En kayıp, insanın sahip olduklarının ileride ellerinin arasından kayıp gideceğini ta başından bildiği kayıplardı. Sen bunu biliyordun. Denize ulaşamadiğindan emin olduğun nehrin sularında kaybolmaktan hem korkuyordun hem de istiyordun bunu.
Sayfa 17Kitabı okudu
Her insanın bir kuyusu vardır bu dünyada
Nasıl olsa bu dünyada Merhamet yoktu, Acımak yoktur, kötülük güzeldi. Nasıl olsa bu coğrafyada insan olmanın masumiyeti insan olmamaktan geçerdi. İnsan değildik. İnsanlıktan fırlamalardık
Sayfa 16Kitabı okudu
Bir taş ağırlığındadır kimi hayatlar; suya atarsan batar, yerinde bırakırsan ortadan çatlar. Taşı biriyle paylaşmak istesen ya seni yaralar ya avuçlarında kanar. Taşı bir uçuruma fırlatsan, geçmiş tarihinin tüm sağır yenilgilerine tek tek çarpar; aşağı doğru düşerken de hiç özlenmeyecek zamanların, suskun bir bıçak kadar tetikte bekleyen keskin anıların hayaletlerini çıkarır gün yüzüne, öylece donup kalırsın. Sen en iyisi taşı yerinde bırak! Varmaya çalıştığın tüm dünyaların, tüm güneşlerin arasında uzanan suskun Araf’ta…Bırak taş çatlasın! Yeryüzünün tüm ağlamalarıyla ağlasın, çatlaklarından kan sızsın. Yaralayan ve kanayan taş, taşın, senin taşın! Ya da taşı paylaş! Oyum oyum oy onu, kurumuş kuyular deş bir zamanlar içinden yer altı ırmaklarının aktığı. Kavuştur o ırmağı kaynağıyla, kanayan taş dönüşsün taptaze bir pınara. Derler ki şeylerle uğunur insan. Ben mi dedim sen mi? Kalk yıka suretini. Nasıl da ağırlaşıyor, rüzgar… Nasıl da boşalıyor, zaman… Nasıl da büyüyor uçurumlar…
"Yara yaradır. Kimisi çabuk kabuk bağlar, içten içe kanar. Kimisi hemen kurur, bunlar da iz bırakır.Kimi büyük, kimi küçük, kimi belirgin, kimi görünmeyen. Yaralanmaya gör her bir yara ayrı bir acıdır. En zalim yara dilinin altında olandır. İyileşmez"
Sayfa 28Kitabı yarım bıraktı
Sonraki sözün, içinde kâbus saklayan bir soğanın zarını soyan soruydu:"Zamanın öğretisi var mı?"
Sayfa 28Kitabı yarım bıraktı
Bir insanı anlayamadığımız zaman etiketinden yola çıkarak ön yargılarımızı devreye sokarız. Gözümüze batan da hep bu etiketin çağrıştırdığı olumsuzluklardır.
Sayfa 26Kitabı yarım bıraktı
Sevginin, kadını öldürmekle eşdeğer tutulduğu ve aşk kurşunu diye bir tanımın icat edildiği bir coğrafyada karşılıksız dostluğu, arkadaşlığı ve sevmeyi birbirlerinden öğrenmişlerdi.
Sayfa 19Kitabı yarım bıraktı
Çaresiz olanın ne geleceği yaşamak, ne geçmişi anlamak gibi bir derdi olurdu.
Sayfa 18Kitabı yarım bıraktı
Nasıl olsa bu dünyada merhamet yoktu, acımak yoktu, kötülük güzeldi. Nasıl olsa bu coğrafyada insan olmanın masumiyeti insan olmamaktan geçerdi. İnsan değildik.
Sayfa 16Kitabı yarım bıraktı
Ben? Ben mi? Ben hiç yaşamadım ki... Bazen toprak da toprak olmaktan yorulur.
Sayfa 13Kitabı yarım bıraktı