Yaşımız kaç olursa olsun bazı öğretmenlerimizi iyi ya da kötü hep hatırlarız. İyi hatırladığımız öğretmenlerin verdiği dersleri de o ölçüde severiz ya da tam tersi olur bazen.
Bir okulu okul yapan içerisindeki öğrenciler, öğretmenler ve işlerin yolunda gitmesi için çalışan emekçilerdir. Öğretmeni öğretmen yapan da her birinin gözlerine bakarak, sıralarının arasında gezdiği öğrencileridir.
Bu kitabı tesadüf olarak keşfettim ve tanışma fırsatı bulmuş oldum. Aslında kitap ikinci sınıfa giden bir öğrencinin okul hayatındaki ilk gününden son gününe kadar yaşadığı belli başlı olaylardan göndermeler yapan bir mektup. Kitabı okurken kendi sabrımı da gözden geçirmedim değil hem bir yetişkin hem de bir öğretmen olarak. Öğrencilerimin hayatlarında ben nasıl izler bırakıyorum acaba diye tekrar bazı şeyleri sorguladığım, özellikle doğru iletişimin önemini daha iyi anladığımız şu pandemi döneminde bir şeyi anlatmanın binbir yolunun olduğunu ve o yolun bizim istencimizden geçtiğini, doğru olarak yaptığımız her işin, emek vererek temas kurduğumuz, dokunduğumuz her bir hayatın nasıl mucizeye dönüştüğünü bu kitap formasını giymiş kısa mektupta bir kere daha hatırladım.
Bu satırları yazarken, sayfaları karıştırırken öğrencilik yıllarıma dönüp güzel hatırladığım tüm öğretmenlerimi de saygıyla anıyorum.
