Babayla olan ilişki çok farklıdır. Anne, doğduğumuz yurttur, doğadır, topraktır, denizdir. Buna karşın baba böyle doğal bir yeri temsil etmez. Yaşamının ilk yıllarında çocuğun babayla çok az ilişkisi vardır. Bu ilk evrede babanın çocuk için taşıdığı önem anneninkiyle kıyaslanamaz. Baba doğal dünyayı temsil etmese de insan varlığının diğer kutbudur: Düşünceler dünyasını, insanlar tarafından yaratılan şeylerin dünyasını, yasayı, düzen ve disiplini, gezi ve macera dünyasını ifade eder. Çocuğa bir şeyler öğreten, ona dünyaya açılan yolu gösteren, babadır.
* insan değişmelidir ve bu zorunluluk ahlaki, dinsel ve psikolojik bir gereklilikten öte,
insan soyunun surebilmesinin tek çaresidir.
Doğru yaşamak, yalnızca bazı ahlaki ve dinsel yasalara uymak demek değildir.
Böyle olağanüstü umutlarla, beklentilerle başlanan ve sonunda hiç şaşmadan başarısızlığa uğrayan başka hiçbir eylem, hiçbir girişim yoktur sevgiden başka.