Şiddetin Uzun Yüzyılı
John KeaneSözler ve Alıntılar
Milliyetçilik bir akbabadır. Belirli bir coğrafyada eskiden beri süregelen millet bilincinden beslenir; bu ortak bilincin bir sonucu olan ulusal kimliği, eski kendiliğinin tuhaf bir parodisine çevirir.
Sayfa 119 - Dost Yayınevi
Savaş artık film, film de savaş olmuştur.
Sayfa 164 - Dost Yayınevi
Jean- Jacquez Rousseau
Bir avuç zalimin elinde unufak edilmiş insanlığı görüyorum. Zenginler kurbanlarının kanını ve gözyaşlarını rahatça içerken, ızdırap ve yokluktan mahvolmuş, açlıktan kırılan ayaktakımını görüyorum. Her tarafta güçlülerin, yasanın dehşetli kudretiyle zayıflara karşı silahlanmış olduğunu görüyorum.
Sayfa 26 - Dost Yayınevi
Paradoksal olarak, demokratik barış bölgelesinde yaşayanların, dünya nüfusunun çoğunluğunu oluşturan insanlarla aynı ölçüde şiddetle karşı karşıya kaldıklarını söylemek mümkündür.Demokratik barış bölgesi, şiddeti daha fazla hissetmektedir: Dünyanın demokratik ve barış içindeki kesimlerinin sınırları içinde şiddetin imge ve öyküleri, gündelik yaşamlarında huzur içinde yaşayan yurttaşlara daha yoğun ulaşabilmektedir. Bunun nedeni, sigorta şirketlerinin risk hesapları ve güvenlik koşulları; polis otoritelerinin halkla ilişkiler konusundaki hevesi; şiddeti gündemde tutma ve cezai yaptırım sürecini harekete geçirmek amacıyla başlatılan kampanyalar ve dünya çapında bir iletişim sisteminin gelişmesidir.
Sayfa 15Kitabı okudu
Gülme, ağlama, lanetleme; sadece kavra
Sayfa 115Kitabı okudu
İdam cezaları 19.yüzyıl başlarında öylesine artmıştı ki, 1830'larda idam cezalarının yüzde 90'ı idam mahkümlarına karşı duyulan insancıl bir sempati yüzünden değil, darağaçları İngilizlerin manzarasını kapatmasın diye infaz edilmiyordu
Sayfa 31Kitabı okudu
Çoğu siyasetçinin (nadir bazı durumlar ya da kendi çıkarlarının gerektirdiği durumlar dışında), Kürdistan, Somali, Ruanda ya da Bosna-Hersek gibi katliam bölgeleri konusunda, sözde "çok uzaktaki" bu ülkelerde yaşanan vahşete karşı asker'i müdahale ve şiddete karşı şiddet kullanımı için halk desteği sağlamaya girişmek bir yana, kamu önünde konuşmaktan bile mahçupça kaçınmaları, hatta bunu doğrudan reddetmeleri, örtük bir biçimde kabul edilen bir kuraldır.