Yere baktı. Yarım ayın ışığında, yosunların üzerinde yayılmış yaprakları gördü. Sonsuz uykusunu uyuyacağı yatak. Gabriel bizi burada asla bulamaz. Asla bilemeyecek.
Derin yaraların acıtmıyor gibi bir silinişin son sözlerinde o çığlıklardan daha fazla söyleyeceğim sözler var umarım ki bu nefesim yeter o kadar cümlelerime.
Kabuğumu paramparça etmedikten sonra sonra neye şikayet edeceğimi tam bilmiyorken olan durumu, olumsuz durumuma çevirip şikayet etmeye başladım!
Herşey çok kötü gidiyor şimdi.
Silinmiyordu adeta yeniden başlıyordu sanki.
Bu inanılmaz çok güzel ve karşı konulmaz bir duygu.
Herşey ölüyorken en güzel hali ile o yeniden başlıyor.
Bir yabancının dokunuşu ile bütün el çizgilerimizden başlayarak tüm geçmişimizi siler ve bize yeni seçenekler sunar aynı yabancı tüm geçmişimizi bize hatırlatabilir de geçmişte çok yıpranmış,kanaması var ise.
Birinin açtığı ölümcül yarayı o panikle kanlar içinde iken başla birinin o yarayı bantlaması hayatın pis yüzünden,temiz yüzünü gösteriyor gibi geliyordu.
Öldükten sonra diğer insanların ölünün yanında olmadıklarını hiç şaşırılmamalı!
Ceset artık kokuyor,yüzü morarmış ve çürüyordu.Oysaki güzel bir bedene tapan insanlar şimdi şu güzel isimi olmayan kızı görseler ne düşünürler diye düşünüyorum.