Kitap biter bitmez içimi dökemediğim ama içimi dökme ihtiyacı uyandıran bir kitaptı benim için. Sıcağı sıcağına hakkında bir şeyler anlatamazdım. Eh, artık kendileri en sevdiğim fantastik serilerden oldular.
Sonunda Sazed'in kahraman çıkışı aklımda beliren ihtimaller arasında olduğundan pek şaşırmadım ama bu kitabın büyüsünü bozduğu anlamına gelmiyor. :)) Kitapta beni en çok şaşırtan ve içinde ilk kitaba dair özlem uyandıran karakter Dikiz oldu. Başrole yakın bir yer edindi, sissoylu oldu ama başından beri Dikiz'le ilgili şaşırtan şey Kelsier'di. Kelsier neden Vin değil de Dikiz e geldi diye sık sık düşündüm sonra başkalarını öldürmesi gerektiğini anlatmaya başlayınca anladım, bu Kelsier olamazdı.
Vin ve Sazed'in parçaları yerine oturtmasını okumak keyifliydi. Elend'in ikilemleri bile sıkmadı. Herhalde beni kitapta en çok duygulandıran şey Vin'in geçmişe özlemiydi özellikle eski Elend'i bende çok özlemiştim.
Sonunda çok ağladım ki bu benim için sıradışı. Tuhaf olan ise bu son kötü değildi ama mutlu da değildi. Hayatım boyunca unutmayacağım favori kitaplarımdan biri oldu kendisi. Okuyun okutturun.
Hele ki o mektup kısmı...
Sanırım biraz fazla ağladım :)
Artık hayatımda olmayacağınız için üzgünüm Vin, Elend, Sazed...
Sanderson her kitapta beni daha fazla şaşırtmaya devam ediyor.
