Sistemin Seslenişi 1
Ahmed HulûsiSistemin Seslenişi 1 Gönderileri
Sistemin Seslenişi 1 kitaplarını, Sistemin Seslenişi 1 sözleri ve alıntılarını, Sistemin Seslenişi 1 yazarlarını, Sistemin Seslenişi 1 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.sevmek ..
Sevgi, fıtratın müsait ise, sevdiğinde yok edesiye yakar seni; ve gün gelir kaşında-gözünde, yüzünde-dilinde sevdiğini görürler de, “Sen o olmuşun” derler!
Beğenen sahip olmak ister...
Seven ise sevdiğinde yok olur; feda eder her şeyi sevdiği uğruna!
Hâlâ, “oku”nası bir sistemin karşısında olup; “OKU”man ve gereğini yaşaman zorunluluğunu fark etmeyecek misin?
Başlarken
Ben çok değişik bitkiler yetiştirdim Antalya’da iken... Konuşurdum onlarla ve çok sevinirlerdi! Kanarya da yetiştirdim, Norviç türü; çok yavrular büyüdü elimde, dolaşırlardı omuzumda, yüzümde!.. Van kedim de vardı pamuk yığını gibi!.. Bir gözü mavi bir gözü sarı; uzun yıllar hiç ayrılmadı yanımdan... Ya akvaryumumdaki dev tül kuyruklar, aslanbaşlar!.. Anlamışındır artık, Allâh adıyla bildiğimizin tüm yarattıkları çok değerli benim için...
Yarın, anı kırıntısı kadar dahi değer taşımayacak bir dünya yaşantısından geçip, hayalinizin kapsayamayacağı kadar sonsuzluğa uzanan yaşam biçimi içine doğru yolculuk etmekteyiz... Ne geldiğimiz âlemin başını kavrayabiliyoruz, ne de geçeceğimiz boyutun sonunu! Tüm bağlı oldukların, kopamadıkların uğruna tüm yaşamın boyunca her şeyini feda ettiklerinden ayrılarak, bambaşka bir boyutta, bambaşka “ötekiler” arasında yerini alıp; Dünya’da edindiğin sermayeye göre yaşamını sürdüreceksin...
Şimdi iyi düşün bu gerçekler ışığında... Ne kadar hazırsın bu yaşama?.. “Yazgın” sana neleri kolaylaştırmış? Bu şartlara hazırlanmayı mı; yoksa aksini mi? Hazırlanmayı kolaylaştırmış ve hazırlanabiliyorsan; ne mutlu sana saîd dostum!.. Hazırlanamıyorsan; o takdire de diyecek bir sözüm yok!..
Ölüm ötesi yaşamda mazeret kavramı geçersizdir! Kişi yalnızca otomatik olarak Dünya’da yaptıklarının sonuçlarını yaşar. Bu yüzdendir ki tanıtmak veya her FERD, Kurân’ı “OKU”mak ve İslâm Dini’ni bizâtihi öğrenmekle mükelleftir, kendi geleceği açısından; yanlışları hakkında, “Çevremdeki müslümanlar böyle yapıyorlardı” mazereti asla geçerli değildir; Dini, müslümanlara bakarak değil, Kurân’a bakarak öğrenmek herkes için farzdır... Bunu yapmayan, sonuçlarına âhirette katlanır!
“iman”, Tek bir Fâtır ve Yaratıcının dilediğince yarattığı olaylar içinde yaşadığımızı kabullenmektir...
Böyle olunca...
Artık kişi yaşamda yersiz veya yanlış veya olmaması gereken etiketli hiçbir şey göremez! Çünkü Tek Bir, dilediği gibi her şeyi yaratandır, ve yarattığında dilediği gibi seyredendir!..
Bu anlayışın sonu, kişinin her şeyden razı olması sonucunu getirir ki, artık onun için “yanma” yani “cehennem” boyutu bitmiştir... Cehennem ateşi ona, “Ey imanlı üzerimden çabuk geç, iman nûrun ateşimi söndürüyor” demeye başlar!.. Zira cehennemin tüm ateşini söndüren nûr, iman nûrudur! Burada dikkat etmemiz gereken şey şudur;
İman bilgisi değildir “yanma”yı söndüren!.. İman yaşantısıdır!..
İman yaşantısı demek, kişinin idrak ettiği iman gerçeği istikametinde düşünüp, olayları ve yaşamı “iman nûru”nun aydınlattığı şekilde değerlendirmesidir...
Kişinin, kendisinde vehmettiği bireysel bilincin ötesindeki TEK bir gücün, her şeyi dilediği gibi oluşturduğunu, basîretiyle görmesinin adı “iman”dır...
Dünya’da bırakıp gideceği para ve malı elde etmek için, tüm gününü meşru ya da gayrımeşru işler peşinde koşturarak tüketmesini bilecek kadar akıllı olduğunu iddia eden insan, kendi derûnundaki pahasız hazineyi ele geçirmek için hâlâ gayrete gelmiyorsa, koyverin gitsin!.. Bu Dünya’da nice kurbanlar kesiliyor da kimsenin gıkı çıkmıyor!.. “Biri daha gitti” derler, ne olacak!
Namaz nedir, diye sorun çevrenizdekilere... Yüzde doksan beşi tanrıya tapınma olarak anlatacaktır... Bedensel bir faaliyettir! Huzuruna çıkmaktır! Önünde secde ederek tanrının büyük(!)lüğünü kabul etmektir; diyeceklerdir...
Salât; yöneliştir!.. Bâtının ve hakikatin olup, özünden zâhir olanı hissedip, bunun sonuçlarını yaşamaktır!.. O’nun indînde hiçliğini, yok olduğunu yaşamakla başlayıp; kıyamda, kendini dillendirişinin; rükûda, kudretinin önünde yaratılmışın kulluk etmekten başka şansı olmadığını açığa çıkarmasının; secdede, “Lillâhil Vâhid-ül Kahhar” hükmünün eserini ortaya koyuşunun yaşanışıdır! Ve bu salât, mi’râcın kapısını açar mümine!.. Yukarıdaki tefekkürsüz şeklî tapınmaya verilen isim ise namazdır!
İman ve gereği fiillerle cennete, düşünsel arınmayla “Allâh”a erersin; takdirindeki kadarıyla... Tefekkürsüz, sorgulamasız “Allâh”a ermiş tek bir fert yoktur, buna Allâh Rasûlü de dahil!
İki takla bir bakla namaz kılıp; arada biraz aç kalarak - oruç tutmuş olup, "imanlıyım" diyerek cenneti koparabileceğini mi sanıyorsun ?
Nefsiyle mücadelede âciz kalan, başkalarıyla mücadeleyle kendini tatmine uğraşır!.
Kutsallık yaratır toplumlar; tanrılar yaratır; kanunlar, kurallar yaratır!... Sonra da bu kurabiyelere kulluk etmenin faziletinden dem vurulur!..
Oysa, sistem, kimsenin dünya hayatı içinde, kolay kolay yaptığı yanlışların cezasını çektiğini anlamaması üzerine kurulmuştur!.
Ahmak olanı eleştirme, üstüne sıçrar!... "Peki, sen..." diye sana sıvaşır, yanlışını kavramak ve düzeltmek yerine..