Tasfiye-i kalp: Kalp et parçası değil, o et parçasına tevdî edilmiş bir hakikat-ı mâneviyedir. Biz ona gönül diyoruz, insanın gönlünün de sâfîleştirilmesi lazım. Şairin birisi;
Sür gider ağyârı dilden tâ tecellî ede hak.
Padişah konmaz saraya, hâne ma'mûr olmadan.
(Yabancıları, mâsîvallâhı,gayrullâhı,fâni,boş düşünce ve hedefleri gönlünden çıkar, dışarıya at. Gönül evinde onlar bulunmasın.
Ev güzel olmazsa,mâmur olmazsa padişah gelip e öyle bir virâneye konmaz.)
Şemseddîn-i Sivâsî
Yâ Rab lisânımda ezkârımı aşk eyle
Gencîne-i sînemde esrârımı aşk eyle
Reftem be-beyâbânî bî-bedraka bî-meşal
Kaldım şeb-i hayrette eshârımı aşk eyle
Kurtar beni mahbesten sahrâ-yı dile yol ver
Bu gâr-ı vücûdumda etvârımı aşk eyle
Dil bülbülünün bağrın hûn etti fenâ hârı
Bostân-ı cihân içre gülzârımı aşk eyle
Dil hücresini yâ Rab vesâvis harap etti
Lutf et onu kıl mamûr efkârımı aşk eyle
Enbiyâlar evliyâlar geldi cihâna azîz
Hiçbiri bulmadı rahat kamu yeksân ağladı
Şemsiyâ gülem mi dersin bu fenâ dünyâda sen
Kim ki buna meyl verdi yaş değil kan ağladı