Ben depresif bir insanım. Dinlenmek benim en büyük düşmanımdı. Zihnimde birden fazla kez yalnız bir gölge belirdi. "Kış kış" diye anlamsızca mırıldandım ve koca gölgeyi kovaladım. Bu şekilde devam edemem. Hareket etmeliyim.
Düşmek üzere olan bir taç yaprağıydım. En ufak esinti de bile titriyordum. İnsanların bana gösterdiği en önemsiz aşağılayıcı tavırları bile “Keşke ölsem!” dedirtip bana acı çektirirdi.