‘İşte bir adam. Doğdu, öldü. Hayatı boyunca hatalarla dolu metinleri yırtıp durdu.’
.
Osamu Dazai’nin okuduğum her öyküsünde, romanında onun kırıntılarını peşinden topluyormuşum hissiyle doluyorum. Onun yalnızlığını, ölüm arzusunu, kendine dahi yetemediği hissini anlamaya yaklaşıyorum. Biraz buruk okumalar oluyor bunlar haliyle. Son Yıllar’daki öyküler de Dazai’nin dilini, sakinliğini ne denli sevdiğimi hatırlattı. (Bu öykülerin bir kısmı dilimize daha önce çevrilmişti, örneğin Soytarı Çiçekleri ayrı bir kitap olarak da basılmıştı)
.
Son Yıllar’ın içinde yer alan öykülerin çevirilerinde Zeynep Ebru Okyay, Ebru Sarıkaya, Edanur Adalıoğlu Şen, Peren Ercan, Esmanur Yiğit, Esranur Yiğit ve Gökçenur Güner yer alıyor. Kapak illüstrasyonu ise Hasui Kavase’ye ait. (Kitap baskısının çok güzel olduğunu da söylemeden geçemeyeceğim)
