"... ve yüzümü yastıklara gömüp derin uykulara dalıyorum. Kaçış uykularına. Uyuduğum sürece yaşam duracak ve yürüyen ne varsa benim uyanmamı bekleyecekmiş gibi geliyor çünkü bana."
İnsana kendi yaşamı bile büyük geliyor kimi zaman...
Ne yapsa, kimi sevse, kimlerce sevilse, hangi işlerle uğraşsa ve nerelerde gezip dolaşsa bir türlü dolduramıyor.
Her şeye karşın ele geçirilemeyen derin boşluklar kalıyor önümüzde arkamızda...