Bir şeyi elde edip kavuştuktan sonra hep böyle mi davranıyorlardı ? Yoksa elde ettikleri her şey , değerini, cazibesini mi yitiriyordu ? Öyleyse sahip olmak için neden yırtınıp duruyorlardı ? Bu ne biçim iş ,ne menem gidişti
Süryaniler, yani Asoriler, Urfakapı ve Mardinkapı'nın arasındaki bölgede, tarihi Meryem Ana Süryani Kilisesi'nin çevresinde yaşıyorlardı. Hırıstiyan olmalarına Hırıstiyandılar ama Hıristiyanlığı da başkalarına bırakmayacak kadar koyu dindardılar.Onlara göre en eski hıristiyanlar kendileriydi..Midyat' a ise sonradan yerleşmişlerdir..
Türkçe " gavur " un karşılığı Kürtçe "fılla "ydı.Ama gerek Türkçede ve gerek Kürtçede ortak nokta " haço " olarak tescil edilmişti. Türkçede korkak yahudi deniyordu ama korkak Musevi denmiyordu. Cehü, Yahudilere Kürtçede verilen addı.Biz hıristiyanlar ise Yahudilere Moşe diyorduk.Ermeniler ise Süryanilere Asori derlerdi..
Bazılarına göre Tanrı'nın esas evi,insanların vicdanı ve onun sesiydi.Bu sese kulak verenler, eninde sonunda Mevla'sını bulurdu.Bulamayanlar ise belasını!
Şahsi düşünce ve yaradılış açısından belki birilerine göre değil ama kendini Anadolu'nun gerçek halkına yakın hisseden herkes fazlasıyla keyif alacaktır, tüm kitaba sinmiş geleneksel Anadolu halkının tadı insana büyük lezzet veriyor ben çok zevk aldım