Kişinin tam mutluluğa ermesine engel olan bir şeyler vardı hayatta ama insanoğlu bunları önceden göremez, bilemezdi. Bilse de görse de hareketlerini durduramaz, değiştiremezdi. İnsan çoğu zaman bile bile yanlış adımlar atardı, boşluğa çıkmaza doğru yürürdü. Bunda kimsenin suçu yoktu. Vardı belki de o da insan olmaktı. Bu bildik dünyanın insanı olmaktı...
Sanki suç işlemişti. Çıktı. Az önce bu dosyanın değeri ölçüsüzdü! Demek değilmiş, müdürün geçici kaprisiymiş. Olmayınca değerliydi, elde edilince yok oldu o değer! Nuri ; işte herşey böyledir, diyordu.