Aynadaki ruhun canı acımasın ki sır hayata dönüşüyor
tendeki gövde ve senin kadar bir sevgili gelmedi ki yeryüzüne
ama aşk bunu nerden bilsin.
Ben insansam ve bir daha inansam
Ve şarkılarım hep yarım kalsa.
Uzun uzun çalsa şu gitar ve benim
nar yüzlü sevgilimin üzüm gibi bakan üzgün gözleri ışıldasa
ve şair kalbimize fısıldasa: "Sevmek ne uzun bir kelime"
ve "Keşke yalnız bunun için sevseydim seni".
Köhne bir kır kahvesinde yüzün mavi bir gurbetse ve hayat ve ben bu yüzden
düşmüşsek klişe bir inceliğe, benim gönlüm ayna kadar derin kırılabilir sana,
ama ne çıkar ki bundan!
Işığın kenarına bırak beni
Ben senden gidemeyenim!
Mevsimler bana çalışkan,
çünkü daha fazla incinirim yıldızların yalnızlığından.
Eskimeyen bir ev gibi terk etmiyor hayat beni,
Yoksa kirlenirim bu tuhaf dünyanın kalabalığından..