Gözlerimi sildim ve aynaya baktım . Aynada gördüğüm şey şaşırttı beni. Güzel kırmızı bir elbise vardı üzerimde. Ama gördüğüm bundan da değerliydi. Güçlüydüm. Saftım .İçimde hiç kimsenin göremeyeceği, hiç kimsenin benden söküp alamayacağı gerçek düşünceler vardı.Rüzgâr gibiydim ben de.
İşte yaralar böyle oluyor . Yara , bunca acıtıcı olan şeylerden korumak için kendi üzerine kapanmaya başlıyor. Bir kez kapanınca da , altında ne var , acıyı ne başlattı, göremiyorsun.
"Şimdi başkalarındaki kötülüğü fark ediyorsam, ben de kötüleştiğim için değil mi bu? Birisinin meraklı bir burnu olduğunu görüyorsam, aynı kötü kokuyu ben de duymuş olmuyor muyum?"