En uzun günüydü ömrümün
bir yanı sabır bir yanı tınmaz
bir yanı kahır bir yanı kanmaz
bir kez daha sığınarak kendi yüreğime kendi şehrimde
yeniden başlıyorum yazmaya,
yeniden ve yine yapayalnız...
Ömrüm senden özür diliyorum!
Ekim 1996, İstanbul
nice nazda nice rengi, nice huyda nice derdi yarıştırır da bahar
yine de densizi, yüzsüzü, sahtesi yok içlerinde;
yüzsüzlük de zulüm gibi dünyayı malı sayan zorbadan yayılmıştır !