Ontolojik argümana yönelik olarak en ünlü ve önemli itiraz, Immanuel Kant'ın Saf Aklın Eleştirisi eserinde bulunur. Kant, eleştirisine şöyle başlar:
Özdeş bir önermede, özneyi korurken yüklemi reddedersem, çelişki ortaya çıkar ve bu nedenle birincisinin zorunlu olarak ikincisine ait olduğunu söylerim. Ancak özneyi reddedip aynı şekilde yüklem yaparsam bir çelişki olmaz. Çünkü bu durumda çelişebilecek hiçbir şey kalmaz.