Kitaba genel olarak baktığınız zaman hemen ulaşacağınız iki yargı var:Kitap çoklarının hazmedemeyeceği büyük konuları anlatırken;bazen pek çok insanın boyundan büyük bir anlatım diliyle ilerliyor,bazen de saçma bir çocuksal dil seçiyor!
Kuantum ve Rölativite gibi son yüzyılın en ihtişamlı teorilerini anlatmaya,klasik fiziğin yalnızca bizim ülkemiz gibi geri kalması istenen veya geri kalan ülkelerde anlamsız bir biçimde ısrarla işlediği ve insanların düşünce-göre yapılarının buna göre yoğurulduğunu ispatlamaya,kainatın varoluşunun başlangıcı ve sonu olduğu,sonsuz bir evrende yaşamadığı ve bu cümleden olarak kainatın ancak yaratılmış olabileceğini sergilemeye çalışan yazar;ne yazık ki bazen bilimsel yaklaşımını tamamen yitirip,bir sofu gibi konuşmakta,bazense salt söylemlerde bulmaya çalışmakta.
Bu üslup hatalarına eklenebilecek bir diğer eleştiri ise yazarın anlatımında yaşadığı hitap problemleri.Şöyle ki bazı yerlerde okuyucuyla aşırı senli-benli hitaplarla buluşurken,diğer pek çok yerde sanki “okuyucu bu kısmı anlamasın” ister gibi bir anlatım dili seçmekte.Ve yine çok yerde sanki bilimsel bir makale yayımlamışçasına seviyeyi yükseltip,bazı paragraflarda “yalnızca lise son sınıf öğrencilerinin seviyesine” hitap ettiğini düşünmekte.
Üslup sorunlarını bir yana attığımız ve elimizden gelen en iyimser anlama yaklaşımıyla kitaba yaklaştığımız zaman ise felsefi-fizikbilimsel-kimyabilimsel ve tanrıbilimsel bir kitapla muhatap oluyoruz.Yazarın türettiği felsefesini benimserseniz hoş,ama karşı çıkarsanız çok yerde saçmalamış bir kitap olarak görebilirsiniz.
