Tarihin Görgü Tanıkları
Peter BurkeEn Eski Tarihin Görgü Tanıkları Gönderileri
En Eski Tarihin Görgü Tanıkları kitaplarını, en eski Tarihin Görgü Tanıkları sözleri ve alıntılarını, en eski Tarihin Görgü Tanıkları yazarlarını, en eski Tarihin Görgü Tanıkları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kamusal alan ile kişisel alan arasındaki cephe olan kapı girişi 17 yy. Hollanda resimlerinin çoğunun odak noktasıdır.
Sayfa 96 - Kitap Yayınevi
Çağdaş adabımuaşeret kitaplarından birine göre, Kral 16. Louis’nin Versailles sarayındaki portrelerine, kral adeta bu resimlerin asılı oldukları odada bulunuyormuşçasına saygı gösterilmesi gerekiyordu. Resimleri görenlerin bu imgelere arkalarını dönmeleri yasaktı.
Sayfa 64
İbadete yönelik resimler hastalara, ölüm döşeğindekilere ve idamı bekleyenlere moral verilmesinde de önemli bir role sahiptir. Örneğin 16. yüzyılda Roma’da, suçlulara idam sehpasına giderken eşlik ederek onlara Çarmıha Gerilme ya da İsa’nın Çarmıhtan İndirilmesi ile ilgili resimler göstermek, San Giovanni Devollata(Başı Vurulmuş Aziz Yahya) Baş Kardeşlik Cemiyeti biraderlerinin göreviydi. Bu uygulama, “ölüme mahkum edilmiş suçlunun idam sehpasına doğru yaptığı korkunç yolculuk sırasında duyduğu korkuyu ve ıstırabı dindirmek üzere bir çeşit uyuşturucu” olarak betimlenmiştir. Resmin, ölüme mahkum kişiyi kendisini İsa ve onun çektikleri ile özdeşleştirmeye yönelttiğini de vurgulamak gerek.
Sayfa 56
Kendi'nin aksi "öteki" ama; hep iç içe.
Ötekilere ait kalıpyargıların çoğu ya düşmanca ve aşağılayıcı ya da en iyi ihtimalle sözde alçakgönüllü bir tavır yansıtıyordu ve yansıtıyor. Bir psikolog, muhtemelen bu nefretin altında yatan korkuyu ve 'kendi'nde olan sevimsiz yönlerin bilinçsiz olarak 'öteki'ne aktarılmasını arayacaktır. Kalıpyargıların çoğu kez izleyicinin kendine biçtiği imajın tam tersi bir biçime girmelerinin nedeni belki de budur.
Seks, zulüm, avarelik ve "Şark'ın lüksü" görünümü.
Kalıpyargıların çoğalmaları ve uzun ömürlü olmaları, kolektik fantezi ürünü ya da "hayali" olan bu örneklerin, izleyicinin "dikizleme" arzusuna yanıt verdiğini gösteriyor.
Polemikçi karikatür ile bilinçsiz çarpıtma arasında kesin bir çizgi yoktur; zira karikatürcü bir yandan mevcut ön yargılara başvururken bir yandan da onları pekiştirir.