Merhaba!
Kitabı beğendim. Yazarın kalemiyle başka bir seri de tanışmıştım, seviyorum.
Kitap, ünlü piyano sanatçısı Claire'ın uzun yıllardır görüşmediği kardeşinden telefon alıp diğer kardeşinin yardımına koşmasıyla başlıyor. Eski yaşadığı evine önen ve ondan nefret eden kardeşiyle yüzleşen Claire'ın yapılacaklar listesinde: Kardeşiyle barışmak ve aşık olmak vardır. Tabii ki, çalamamasının önündeki engeli ortadan kaldırmak...
Claire karakterinin bu kadar iyi olması beni bazen sinir etti. Suçsuz yere bu derece hor görülmesi, üzerine gidilmesi beni delirtti ama onu sadece üzdü. Yine de gereken bazı yerlerde lafları gediğine oturtmasına da sevindim. Nicolas karakteri ise kesinlikle illetlikti. Olaylara sadece kendi tarafından bakan, hep birilerini suçlayan, yaptıklarını hep öne süren ve bana kalırsa gerçekten de kurbanı oynayan biriydi. Yaşadıklarının kolay olduğunu söyleyemem ama zaten sevdiği bir işi yapıyordu, sadece her şeyin olmayan kısmına takılıp kalmış kıskanç biriydi. Claire'nin kendini bu kadar fazla ötekileştirmesini de doğru bulmadım. Zengin ve doğru düzgün bir şey görmemiş olabilir ama bazı yerlerde, uzaylı biri dünyaya inmiş gibi davranılmasına gerek var mıydı?
Ve Wyatt, tamam, bu adamı anlıyorum; yaşadıkları şeyler sebebiyle hayata farklı bir yönden bakmasını falan anlıyorum ama bu derece zorlu olmak zorunda değildi. Bazı şeyleri daha fazla hissetmek isterdim, ikisinin arkadasındaki aşkı, tutkuyu... Amy ise ahh harikaydı.
Demem o ki kitabı beğendim aslında ama bazı şeyleri de söylemesem olmazdı.