her şey tükeniyor iştahla yutuyor her şeyi zaman
ansızın bakakalıyoruz yaşadıklarımızın ardından
oysa yine de biri var kirli sularımızı dupduru kılan
alnımızı ak yüzümüzü aydınlık hatta dilimizi şen
içimize bir damla ışık düşse biliriz sahibi bellidir
gününü inatla doğudan batıya çekerek yürüyen
yorgundur insan acıya ve sevince emanetçidir