Tamamen mektuplardan oluşan bir kitap. Sürükleyi ve öğretici. Yazıldığı zamana göre bayağı cesaret isteyen roman olmuştur. Son mektupta kitabın yazılma nedenini söylüyor yazar. O dönem için insanların gerçek yüzünü gösteren böyle bir kitabın olması aslında takdire değer bir durum ama galiba insanların yaklaşımı maalesef yazarı başka kitap yazmaktan vazgeçirmiş.
“Siz erkekler için yenilmek ne ifade eder? Alt tarafı umduğunuz bir başarı eksik olur. İki taraf arasında bu kadar eşitsizliğin görüldüğü bir savaşta biz kaybetmezsek talihli sayılırız, sizin içinse ancak kazanmamak bir felakettir.”
“Aşkın bu kadar kusurundan sonra bir de dostluğu dışlamak gibi bir kusuru mu var? Kendisinden daha tatlı duygular beklediğiniz bir kadının yalnızca dostluğunu kabul edemez misiniz?”
“Zavallı arzu ve korku arasında kıvranıp dururken, onu unutturması için Tanrı’ya yakarıyor ve bu duayı bütün gün tekrarlayıp durduğundan onu da sürekli düşünmüş oluyor.”
“Aşkın o tılsımlı sözünün bütün gücünü yitirmiş olduğuna inanamıyorum ve gene de ondan yardım bekliyorum.”
Not: “Aşkın kutsallaştırdığı bir sözcüğün, bir ifadenin değerini bazen hissetme fırsatını bulamamış olanlar bu cümleden hiçbir anlam çıkaramazlar.”
“Hem sonra ne olur bilir misiniz? İnsan bir tartışmaya girmesin, bir daha boyun eğmek istemez. Araya araya bazı haklı nedenler de bulur ve söyler ve sonra sıkı sıkıya bağlanır bunlara. Doğru oldukları için değil, söylediklerinden dönmemek için.”
“Aşktan kaynaklanan acı en büyük eğlencedir benim için. Vefasız diyecekler bana. Bayılırım bu söze. Bir kadın için insafsız sözcüğünden sonra en tatlı sözcük budur ve hak edilmesi de kolaydır.”