Bir şeyler söylemek, onu rahatlatmak istedim. Yapamadım. Büyük bir acı yaşarken teselli olacak, acıyı hafifletecek tüm kelimelerin uzaklarda bir yerlerde kaybolduğunu o gün anladım. Kaybolmak öyle bir şeydi ve bazen o kelimeler doğru yolu hiç bulamayabilir, sonsuza dek boşlukta asılı kalabilirlerdi. Benim için de öyle oldu. Tüm teselliler iki ağaç dalının arasına gerilmiş ve hafif genleşmiş plastik ipte sonsuza dek asılı kaldı.