Teknenin Ölümü
Melih Cevdet AndayEn Eski Teknenin Ölümü Gönderileri
En Eski Teknenin Ölümü kitaplarını, en eski Teknenin Ölümü sözleri ve alıntılarını, en eski Teknenin Ölümü yazarlarını, en eski Teknenin Ölümü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Birdim iki oldum, iki iken bir
Ne yalnızken birim, ne de seninle iki.
Yalnızlıktır denizin tek yasası,
Bütün ölüler unutulur,
Yaşayanlar kalır tek başlarına.
Ah yay biçimindeydi ölüm.
Yalnızlıktır denizin tek yasası.
Aşkın altın yasasıdır
Bir gün kum uyanır, ay gıcırdarsa
Çalınırsa bir gün gömük kapımız
Kalamazsın sabaha inen suda,
birdim iki oldum, iki iken bir
ne yalnızken birim, ne de seninle iki,
sevi de yalnızlık gibidir
var yok eder durur kişiyi
akşamları boru sesiyle gelir.
Sayfa 11
ben başka dünyadan
bu yaz ne de çok yağmur yağdı,
ben başka dünyadan geldim, bilemem.
bahçe ne kadar yanımızda,
ne kadar yakın karanfil tarlası!
bilgiyi araya gılgameş
gibi kuşkumun kuyusunda gizlenecek
şaşkın kuşların değil mi bu dünya,
başka kimin olabilir ki!
benim yabancılığım bitmeyecek.
ağaçlara ki hep omuzlarında
bilmediğimiz nice şeyi bilen suskun
göğü sonsuzluğun.
bu yaz ne de çok geyik geldi,
yağmurda şebboy kokluyorlar.
yalvacı birdir ateşin ve suyun,
boş koyların yalnız denizi
batan güneşin renginde taş arar,
bana yeryüzünün gizini açıklayan
o köpürmüş orman.
Sayfa 23
kayık
gözü kuşlarla oyaladık,
başka dünyaların ağaçlıkları,
vakitsiz rüzgarıdır artık
düşünceyi savunusuz bırakan.
yağmurlu bayırlar unutulmuyor
ve boşalmış parkın içindeki bakışma
sorudan soruya.
şaşkınlık, yalnız şaşkınlık,
yüzlerde okunanların eşyaya
vurması, saksılara ateş
dikilmiş gibi gözlerle yansır da
arkların uğultusunda güneş,
kana döndürür taşın toprağın rengini
kokuların zehri.
çoktan ölmüş bir kadın bu çağ,
eskimiş kıyıya vuran denizde
çiçeksiz bir sevda kayığı,
süslü bir at ıssız bir yerde,
ve can kulelerinin göğündeki kuşlar
rüzgarsız durmuşlar.
Sayfa 29
teknenin ölümü
Kara yakındı önce, hem çok yakın,
Elimi uzatsam tutardı.
Yıldızsız teknemdi inip çıkan gece,
Kurumuş gece, kum, kömür, arduvaz...
Kara yakındı önce, hem çok yakın,
Denizleyin inip çıkan önümde
Sayfa 39
kıyıdan bir alkış sesi geldi,
ağaçların ordan, ta balkona,
odanın güneşli duvarına değin.
kalktım yürüdüm balkona,
beyaz bir gemi geçiyordu yakından,
mendil sallıyordu küpeştede biri
ağaçların altındaki kalabalığa.
iyi biliyorum, çocuktum o zaman.
insanlarsa evlerine çekilmişlerdi,
bomboştu denizin üstü ışıktan,
ağaçların altında kurumuş ağaçlar,
delik deşik bir sessizlik ve kum.
döndüm, içeri girdim gene,
altın kalay kakmalı aynaya baktım.
saçlarıma, sakallarıma baktım,
çürüyen gözlerime, fersiz dişlerime baktım,
güvercinler dolaşıyordu odada.
Sayfa 54