Unutmamak lazım gelir ki; dilin gıybeti caiz olmadığı gibi, kalbin gıybeti de caiz değildir. Kişinin, bir başkası hakkında diliyle dedikodu yapması, gıybet etmesi nasıl haram kılınmışsa, kalbiyle gıybet etmesi de haram kılınmıştır. Öyleyse, kâmil bir Müslüman, insanların kusurlarını başkalarına söylemeyeceği gibi, kendi kendine de söylememek icap eder.