Tevabil
Öztekin DüzgünSözler ve Alıntılar
Yolunu terse saptırırsan, direksiyonun senin ellerinde değil başkasının aklının emrinde olduğunu göstermiş olursun. dikkat edeceksin bu hayatta her şeye. Biz dikkat etmedik inceleyip sık dokunmadık atladık direkt her şeye. Mesele yollar… Onları iyi anlamak lazım. Önemli olan onları takip etmek, bir an olsun kendi yolundan şaşmamak. Y
oksa ters köşe de olursun çıkmaz yola da saparsın.

“Düşünsene, milyonlarca ev var, milyonlarca evsiz var. Gülmeyip de ne yapayım.”
“amca” dedi, “ bir tane daha var.”
“ Ne var?”
“Anladığım… Bir tane daha var beni sevdiği…”
Güldüm ve “neymiş?” dedim.
“ bir kere biz öğretmenin evine gitmiştik. Başka arkadaşlar da vardı. Helin de vardı. Öğretmen bize yemek yapmıştı. Biz de yemek için sofraya oturduk. Öğretmenin telefonu çaldı. Öbür odaya gitti, siz yiyin, dedi. Helin de kendi çatalını patates yemeğine batırdı, sonra da benim ağzıma getirdi. Bana yemek verdi eliyle. Oradan anladım bi de.”
Sayfa 93Kitabı okudu
"Ağbimin söyledikleri çok güçlü ama devirmeyen bir rüzgâr gibiydi. Gökçeada'da böyle bir rüzgâra maruz kalan bir ağaç tanıdım. Denizin sağı ve solundan uzanan küçük dağların arasındaki boşlukta yer alıyordu bu ağaç. Yıldızkoy'a gitmek için önünden geçiyordum. Açık alanda durup yıllarca o rüzgâra maruz kalmış ve şeklini de rüzgâr vermiş ona. Beli önüne doğru yatık, yaşlı bir kambur gibi duruyordu. Rüzgâr, üzerindeki kiri temizliyordu ama kötü de bir şekil veriyordu ona. Neyse ki böyle rüzgârlar, böyle insanlar vardı işte. Bir soyguna kalkışmıştık ama nasıl nefes alacaktık sonrasında sanki... Neyse ki çok kötüler vardı. Yoksa en kötü hissedecektim."
Sayfa 64Kitabı okudu
Turgut Uyar
Dünyanın bütün saatleri onikilerde… kim bilirdi aşk nerde oteller nerde… ah yüzgöz olduğumuz sanki karımız deniz ve karşımız ve arkamız ve her yerimiz…
Sayfa 104Kitabı okudu
Brecht der ki “iyilik yapmanın gerekli olmadığı bir dünya istiyorum.”
Sayfa 111Kitabı okudu
"Kimileri, ben sokaktayken oturdukları dairenin penceresinden aşağıya sarkarak "Işıkçıı! Işıkçııııı!" diye seslenir bana. Ampullerle uğraştığım doğrudur ama ben bir "ışıkçı" değil, bir elektrikçiyim. Her türlü elektrik işini yapmakla bilinirim. Ama kadınlar -ki ışıkçı diye bana seslenenler hep onlardır- aydınlığa olan hasretlerinden midir bilmem, mesleğimi "ışık vermek" olarak akıllarına kazımış bulunuyorlar."
Sayfa 25Kitabı okudu