Okumayı istediğim ve açıkçası merak da ettiğim bir novellaydı. Martin’in derlemelerinde yer alan, fakat telif hakları sebebiyle Türkçesine bir türlü kavuşamadığımız bir öykü.
The Lightning Tree, Bast’ın Yoltaşı dışında, Newarre’da neler yaptığını anlatıyor. Bast’ın muzipliklerini okuduğumuzu söyleyebilirim. Tabii sadece bu kadarıyla sınırlı değil. Rothfuss’un evreni hakkında da yeni detaylar öğreniyoruz.
Okuması keyifliydi. Dil olarak bu adamı kime benzetiyorum diye düşündüm okurken. Neil Gaiman fanı olduğum doğrudur. Fakat bir doğru daha var ki, o da Rothfuss’un kuduz gibi bir Gaiman fanı olması. Yazım stilleri ve sözcük seçimleri benziyor. Fakat Neil Gaiman’ın roman dili basitken, Rothfuss’un dili her zamanki gibi şiirsellik uğraşına düşmüş.
İngilizcemi bir türlü istediğim seviyeye çıkaramadım. Fakat inanın, The Lightning Tree okuma açısından beni umduğum kadar zorlamadı.
Okuyacaklar için söylemeliyim ki büyük bir beklentiniz olmamalı. Rothfuss bir şeyler anlatmayı çok seviyor. Sonuç önemli değil. En basit, en sade bir şeyi bile iyi anlatmak onun hobisi (bence).
Bana soracak olursanız, beğendim. Eğlenceli, muzip ve her zamanki gibi sırları olan bir Rothfuss anlatısıydı.
