The Souls of Black Folk
W. E. B. Du BoisThe Souls of Black Folk Gönderileri
The Souls of Black Folk kitaplarını, The Souls of Black Folk sözleri ve alıntılarını, The Souls of Black Folk yazarlarını, The Souls of Black Folk yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
The Souls of Black FolkW. E. B. Du Bois · CreateSpace Independent Publishing Platform · 20148 okunma
"So long as the best elements of a community do not feel in duty bound to protect and train and care for the weaker members of their group, they leave them to be preyed upon by these swindlers and rascals."
"Bir topluluğun en iyi unsurları, grubun daha zayıf üyelerini koruma, eğitme ve onlara bakma görevini üstlenmedikçe, bu kişileri dolandırıcıların ve serserilerin avı haline getirirler."
"But the hushing of the criticism of honest opponents is a dangerous thing. It leads some of the best of the critics to unfortunate silence and paralysis of effort, and others to burst into speech so passionately and intemperately as to lose listeners."
"Ancak dürüst rakiplerin eleştirilerinin susturulması tehlikeli bir şeydir. Bu durum, en iyi eleştirmenleri talihsiz bir sessizliğe ve çabanın felcine yol açar, diğerlerini ise dinleyicilerini kaybedecek kadar tutkulu ve ölçüsüz bir şekilde konuşmaya itebilir."
"The opposition to Negro education in the South was at first bitter, and showed itself in ashes, insult, and blood; for the South believed an educated Negro to be a dangerous Negro. And the South was not wholly wrong; for education among all kinds of men always has had, and always will have, an element of danger and revolution, of dissatisfaction and discontent."
"Amerikan Güneyi'nde siyahlara yönelik eğitime karşı olan muhalefet başlangıçta acımasızdı ve kendini kül, hakaret ve kan olarak gösterdi; çünkü Güney, eğitimli bir siyahın tehlikeli bir siyah olduğuna inanıyordu. Ve Güney tamamen yanılmıyordu; çünkü eğitim, her türlü insan arasında her zaman bir tehlike ve devrim unsuru, memnuniyetsizlik ve hoşnutsuzluk öğesi taşımıştır ve taşıyacaktır."
"In those sombre forests of his striving his own soul rose before him, and he saw himself,—darkly as through a veil; and yet he saw in himself some faint revelation of his power, of his mission. He began to have a dim feeling that, to attain his place in the world, he must be himself, and not another."
"Çabasının kasvetli ormanlarında, kendi ruhu onun önünde belirdi ve kendini bir perde arkasından karanlık bir şekilde gördü; ve yine de kendi içinde, gücünün, misyonunun hafif bir vahyini gördü. Dünyadaki yerini elde etmek için, kendisi olması gerektiğini, başkası olmaması gerektiğini hissetmeye başladı."
"With other black boys the strife was not so fiercely sunny: their youth shrunk into tasteless sycophancy, or into silent hatred of the pale world about them and mocking distrust of everything white; or wasted itself in a bitter cry, Why did God make me an outcast and a stranger in mine own house? The shades of the prison-house closed round about us all: walls strait and stubborn to the whitest, but relentlessly narrow, tall, and unscalable to sons of night who must plod darkly on in resignation, or beat unavailing palms against the stone, or steadily, half hopelessly, watch the streak of blue above."
"Diğer siyah çocuklarla mücadele böylesine şiddetli ve neşeli değildi: gençlikleri, onları çevreleyen solgun dünyaya sessiz bir nefret ve her şeye alaycı bir güvensizlikle ya da 'Tanrı beni neden kendi evimde bir yabancı ve dışlanmış kılardı?' diye acı bir feryatla tatsız bir yalakalığa dönüştü. Hepsimizin etrafını saran hapishane duvarlarının gölgeleri: en beyaz için bile dar ve inatçı, ancak gece oğulları için acımasızca dar, yüksek ve tırmanılamaz duvarlar, onlar umutsuzca karanlıkta ilerlemeli, taşa boşuna avuçlarını vurmalı ya da yukarıdaki gökyüzü şeridini istikrarlı, yarı umutsuz bir şekilde izlemelidir."
Between me and the other world there is ever an unasked question: unasked by some through feelings of delicacy; by others through the difficulty of rightly framing it. All, nevertheless, flutter round it. They approach me in a half- hesitant sort of way, eye me curiously or compassionately, and then, instead of saying directly, How does it feel to be a problem? they say, I know an excellent colored man in my town; or, I fought at Mechanicsville; or, Do not these Southern outrages make your blood boil? At these I smile, or am interested, or reduce the boiling to a simmer, as the occasion may require. To the real question, How does it feel to be a problem? I answer seldom a word.