İnsanların sizin hakkınızdaki görüşleri hayatta düşüncelerinizi en çok etkileyen şeydi. Herkes size karşıysa, şu anda olduğu gibi kendinizi yargılamaya başlıyordunuz.
Eşlerini buldum. Artık isimleri ve yüzlerinin olması her şeyin daha farklı gelmesine neden oluyor. Artık kim olduğunu bilmiyorum? Kim olduğumu da bilmiyorum?
Her hafta perşembeleri gelirdi. Perşembe benim günümdü, ben perşembeydim. Daha önemli günlerin arasında kaybolmuş, umutlu bir gündü perşembe. Ne başlangıçtı ne de bitişi; arada bir gündü. Hafta sonundan önce atıştırmalıktı.
Kendi düşüncelerinizden sıyrılıp çevrenizdeki insanlara bakmak için -gerçekten bakmak için- durduğunuzda şaşırtıcı bir şey görüyordunuz. Her biri çok kırılgan görünüyordu.