Tofan
Hesenê MetêSözler ve Alıntılar
Li vê dunyayê em gelek caran êşiyan û hîn jî dêşin, di her carên weha de êş li me bû hêsirên çavan û hîn jî dirijin. Me jî bi wan hêsirên çavên xwe agirê dojehê vekuşt û êdî di ola me de dojeh nemaye.
Sayfa 14 - peywend -Bu dünyada çok kez acı çektik ve acı çekmeye devam ediyoruz. Böyle durumlarda acı gözlerimizden yaş olarak aktı ve akmaya devam ediyor. Biz de bu gözyaşlarımızla cehennem ateşini öldürdük ve inancımızda artık cehennem kalmadı.
gelekî li min xerîb naye ev gotin!!!
Ku meriv pereyan berhev nekin û nedin wan, meriv ji wan re li çepikan nexin, meriv bi serê xwe bifikirin û bi zimanê xwe bipeyivin... a wê çaxê meriv heram û xayîn in.
- Te behsa çepikan kir... bala min kişand ku te jî ji wan re li çepikan nedixist, dibêjim. Na xwe tu jî bûy xayîn?
Sayfa 63 - peywend
Li vê dunyayê em gelek caran êşiyan û hîn jî dêşin, di her carên weha de êş li me bû hêsirên çavan û hîn jî dirijin. Me jî bi wan hêsirên çavên xwe agirê dojehê vekuşt û êdî di ola me de dojeh nemaye.
Ya qadirê erd û asiman!
Ez evdekî Te î ji axê Ahmedê Xanî,
ji cenabê Te î zulcelal lava dikim ku bi destûr û fermana Te, ji îro û pê ve her sêsed û sê salan carekê Bekoyê Ewan bi rûyê vê dunyayê bikevit.
Qesd û mexseda ji evê lavayê ne ew e ku bêmarîfetiyek bibit,
na û bîlekis, belbî jî mebest ew bit ku ev hîkmet
mîslî lutfeke Yezdanê erşî ala bibit îbret-î milet.
. Ahmedê Xanî
ŞER E, ŞÎN E, ŞAHÎYE... ew êdî Xwedê dizane bê çiye, lê ez nizanim. Ez nizanim bê li kuderê ye jî. Hawirdor tîr û mîna reşkonekî kurmanciyê tarî ye. Agirekî bi revî, agirekî bi rengên fodilî li binê vî reşkonî bilind hildikişe û li ser sûretê sofîyekî datê. Sofîyekî ji herdu çavên xwe kwîr, di vê tariyê de û li pêş vî agirê pîrozwer çog dane erdê û li ber defa sîngê xwe elbaneyekê tilî dike. Bi eşq û hunereke welê diricifîne ku meriv dibêje qey bi agir re ketiye şer û qayîşê, meriv dibêje qey agirperestekî dema Medan e û bi agir re digirî, dilorîne û bi agir re direqise. Bi vê ricifîna elbaneyê re şingeşingeke îlahî bi wan hemû xelekên hundirê qasnaxê elbaneyê dikeve, ji navê û berjor ew jî xwe pê re ba dike û reşiyên li dora şahra serê wî di ser hev de pêl didin.
"Serê xwe li ba dikim û xwe bi xwe dibêjim: ev îro û ev zemana çima welê ye, Xwedê!"
Vê çîrokê...
divê "Hûn evê ji zarokên xwe re vebêjin,
zarokên we jî ji zarokên xwe re
û zarokên wan jî ji nifşên dahatû re."
(Tewrat - Yoel I:3)
Peywend