“İçinizde benliğinizin değeri alevlenir,
Çünkü binlerce kişi içinde yalnızca sizin alnınızda İşaret bulunduğunun ayrımına varırsınız, Ve bunun kimsenin gözünden kaçmadığını bilirsiniz..”
Zira, saadet, diyordu kendi kendine, sevilmek değildir; bu istikrahla karışık bir gururun memnunluğudur. Mesutluk, sevmek ve belki sevilen varlığın yanında olmak hayalini veren ufak anları yakalamaktır.
Hayata yeni baştan başlamak? Fakat nafile, böyle olacak değil mi gene? Bütün olanlar yeniden olacak değil mi? Zira bazılarının zarurî olarak yollarını sapıtması, zaten onlar için bir yol olmadığındandır...