Bu çürümüş çağda insanlar en temel zorunlulukları birer erdemmiş gibi gösterir. Birisinin ihtiyacı olana kadardır elimizdekiler. Bu insan ilişkilerini yöneten kanundur ve geriye kalanı bencillik ve paragözlülükten başka bir şey değildir. Ne zamanki biri, paraya ihtiyacı olacak kadar talihsiz olur ve birisi diğerine para vermeyi teklif eder, paranın esas olması son bulur.