Ömer Seyfettin bu öyküsünde Dinine çok bağlı, hatta dünyayı yaşarken terk etmiş bir kadının, ölüm döşeğinde olan bir arkadaşını görmek için dışarı çıkması ve türbe diye benzettiği abdesthaneye yönelmesi ve dualar etmesini konu ediyor. Bu öyküde anlatılmak istenen Peygamber efendimizin de buyurduğu gibi "orta yollu olamak" sözünü hatırlıyoruz, insanın dinini yaşarken dünyayıda terk etmemesi gerektiğine dair güzel mesajlar içeren güzel bir öyküdür.
Tatlım efendim Ömer Seyfeddin'in harika bir hikayesi. Muhtemelen çocukken okuduğum içinde birden fazla öykü olan kitaplarından hatırlıyorum. Günümüzün çarpıklığını öyle hoş anlatıyor ki şu geçti aklımdan; Ya o günden bugüne hiç bir şey değişmemiş, ya da zaten 1071'den beri hiç bir şey değişmemiş...
Çokça sevdim, pekçe güldüm, ince ince de içerledim. Bulursanız kesinkez okuyun.
