Sözler ve Alıntılar
Yeter Ki Bir Gün Bu Meçhul Malum Olsun
Hayat düşüncesi ölüm düşüncesiyle birleşince mi bütündü?
Sayfa 78
Kaan EMİNOĞLU
Hayallerle beraber, büyür bedenler; okumuş adamsın derler, doğar doğmaz hiç sana sormadan- bir gömlek dikerler üzerine.Sen busun derler, böyle yaşamalısın.Al işte, bir fotoğraf kadrajı kadar hayatın.Bir akreple yelkovanın arasındaki mesafe kadar bir ömür çizerler kaderine.Peki ya hocam hayaller? O hep ucuz ve basit diye küçümsenen, uğruna bedeller ödenen?
Sayfa 95
Yeter Ki Bir Gün Bu Meçhul Malum Olsun
Aynalardaki de ne kifayetsizlikti böyle, biraz daha derine nüfuz etselerdi ya..
Sayfa 77
Kısa bir nefes şu sonlu hengameye...Samimi,içten bir öykü.
Şu mezar taşları diyorum, ne garip değil mi? Doğdun. Çizgi. Öldün. Ruhuna Fatiha. Hepsi bu yani ömür dediğin, iki tarih arasındaki o kısacık çizgi. Düşünüyorum da neler neler sığdırmışız biz o kısacık çizgiye:İki oğlan, beş torun, onca bahar, onca güz, bolluk içinde yüzdüğümüz, yokluk içinde kıs kıs kıvrandığımız demler, saçımızdaki aklar,
Sayfa 62
Mustafa Işık
Rüzgarın rüzgar, soğuğun soğuk ve gecenin dibine kadar gece olduğu vakitleri iliklerime kadar hissettim. Oldu nihayetinde olması beklenen. Vakit, yağmuru sevme vaktiydi. Bütün bunları içimin sularında ıslattım, sardım, sarmaladım... ve büyüttüm. Herkesle konuşmaz gibi konuştum kendimle, hiç kimseyle susmaz gibi ketum oldum.