Türk Medeniyeti Tarihi
Ziya GökalpTürk Medeniyeti Tarihi Gönderileri
Türk Medeniyeti Tarihi kitaplarını, Türk Medeniyeti Tarihi sözleri ve alıntılarını, Türk Medeniyeti Tarihi yazarlarını, Türk Medeniyeti Tarihi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Pederî aileyi, Pedersahi aile ile karıştırmamalı. Pederî aile tamamiyle hür ve müsavatçı bir ailedir. Çoçuklar da pederşahi ailede olduğu gibi, aile reisinin keyfine tâbi degildir. Türk ailesine gelince o da 'Pederî aile' sistemindedir.
Ziya GÖKALP
Eski Türkler'de büyük bir iş yapan adama tarhanlık rütbesi verilirdi. Tarhan dokuz cinayete kadar işleyeceği suçlardan sorumlu değildi. Hükümdarın huzuruna izinsiz girip çıkabilirdi. Ve bu ayrıcalıkları dokuzuncu göbeğe kadar evladına kalırdı.
Eski Türkler'in dinleri de o zamanki yaradılışlarına uygundu. Bu dinde de yer-sular oymaklarını savaşa sevkederlerdi.
Bu kitapta yalnız eski Türkler'in Toyonizm dinine ve Şamanizm büyüsüne bağlı olan öz uygarlığı incelenmiştir. Bu incelemelerin sonucu gösterdi ki Türkler bu uygarlığı başkalarından ödünç almamışlar, belki kendileri yaratarak başka uluslara öğretmişlerdir. Çinliler, bu Türk sınıflandırmalarını işlemişler. bundan geleneksel bilimler ve büyüsel fenler oluşturmuşlardır.
Eski Türkler yaratıcı bir budundular. Çinliler ise Türkler'in kâtipleriydı. Türk'e ait birçok yaratma ve buluşları Çin kitaplarında bulursak, bundan dolayı şaşmamalıyız. Türk yapar, Çinli yazardı.
Kun kavmi tarih âlemine Çinliler'le birlikte girmiştir. Çin devleti daha ilk zamanlarından itibaren Kunlar'dan söz edilmektedir. "(Deguignes, c.l, s. 161).
"Eski Hunlar, besledikleri hayvanların etleriyle yaşarlar, derilerini alarak giysi ve bayrak yaparlardı. Paylarına düşen araziyi ekerlerdi. Yazı bilmezlerdi. Fakat sözlerinde doğrulukları o kadar çoktu ki yaptıkları anlaşmalarda, bu budunlar bize ne kadar barbar görünürse görünsünler verdikleri söz kafi gelirdi."
Türkler'den büyük bir kısmının adı, milattan önce Kun idi. Avrupalılar k harfini hya çevirerek bu sözcüğü Hun biçimine soktular.
Çinliler de bu sözcüğü Hiung-nu biçimine soktular. Türkler, Araplar ve Acemler'e gelince, bunlar bu kavme Kun adını vermişlerdir. Kun Oğuz Türkleri'nce "koyun" demekmiş. Demek ki bu kavmin ongunu da koyundu.
Eski Oğuz ilinde, onur ve saygınlığın yüksek derecesi, bir beyin her nesi varsa, bütün iç Oğuz ve Taş(Dış) Oğuz ile birlikte yemesi durumunda sürerdi. Dede Korkut'un dediği gibi "Er malına kıymadıkça adı çıkmazdı."
Türk Han'ın büyük oğlu olup yerine geçen Tutuk bir gün bir geyik avladı. Geyiği kesip pişirirken etin bir parçası yere düştü. Tutuk et piştikten sonra yere düşen parçanın daha lezzetli olduğunu görünce etler o toprağa sürüldükten sonra pişirilirse lezzetinin artacağını bildirdi. Böylece tuz bulunmuş oldu.
Eski Türkler'de dinsel nikâhla eş(zevce) olan, yalnız bir kadın olabilirdi. Hakanlar sultan niteliğini alınca, yani sulta sahibi olunca birden çok eşlere de sahip olmaya başladılar.
Eski Türkler'de kız çocuk sahibi olmak Araplar'da olduğu gibi bir felaket, bir şerefsizlik değildi. Kız babası olmak için Oğuz beylerinin duasına başvuran kimseler de vardı: "Bay Biçen Bey yerinden doğrulup kalktı: Beyler benim için de bir dua edin. Allah Teâlâ bana da bir kız versin dedi. Soylu Oğuz beyleri ellerini kaldırdılar, dua ettiler. Ulu Tanrı sana da bir kız versin dediler."
(Dede Korkut, s. 49)
Eski Türkler'de bir genç evlenirken, ne karısını kendi babasının ocağına getirirdi, ne de kendisi karısının ocağına giderdi. İç güveylik olmadığı gibi iç gelinlik de yoktu.