Osmanlı'da kural olarak mülkiyet devlete aittir. Osmanlı Hukukunda üretim yapan köylüler reaya sınıfına dahil edilmekte olup, kanunlarda reayanın konumu "raiyyet oğlu raiyyet" olarak tanımlanmıştır. Raiyyet sözcüğünün çoğulu olan reaya, güdülen ve yönetilen kimseler anlamına gelmekteydi. Raiyyet oğlu raiyyet aynı zamanda babadan oğula geçen bir üretim ilişkisini bir sınıf konumlandırmasını da tanımlamaktadır.