Ama insanogluydu bu. Onu her zaman gerçekten uzaklaştıran, bir türlü duramayan bir akıl verilmişti ona. Her şeyi anlamaya gücü yeten, lakin anı anlamakta kifayetsiz kalan...
Bi tek insan bilemezdi varlığını, o yüzden de mutsuzluk mahkumiyeti bir tek insanda olurdu. O yüzden ne bir eşya, ne bir hayvan, sadece insan tükenirdi, ötekilerse dönüşürdü.