En Yeni Uluslararası İlişkiler Tarihi 1 Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Uluslararası İlişkiler Tarihi 1 sözleri ve alıntılarını, en yeni Uluslararası İlişkiler Tarihi 1 kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Yanlışlıkla falan kırılsa ⚔⚔
Diplomatik ilişkilerin kesilmesi ve savaş ilanı durumunda, antlaşma metninin kazılı bulunduğu dikili taş kırılır ve böylece antlaşma yürürlükten kaldırılmış olunurdu.
Bir yıl sonra da Panin, bir çeşit mecburi izinle
yurtdışına gönderilecektir.
Bundan böyle, Katerina’nın ve Potyemkin’in
yönetimindeki Rus diplomasisinin tüm çabasıTürkiye sorununun çözümüne ve “Osmanlı
İmparatorluğu tasarısı” diye anılan projenin
gerçekleştirilmesine yönelmiş bulunmaktadır.
Bu tasarıda söz konusu olan, Türkiye zararına
yeni topraklar elde etmek değildir artık:
Türklerin kesinkes Avrupa dışına sürülüp
atılması ve Yunan İmparatorluğu’nun yeni
baştan kurulması söz konusudur şimdi.
İSPANYA VERASET SAVAŞI VE
FRANSA’NIN ULUSLARARASI ROLÜNÜN
ZAYIFLAMAYA BAŞLAMASI
Fransa Kralı XIV. Louis’nin saltanatının ikinci
yarısıyla birlikte, Avrupa diplomasisinin
tarihinde yeni bir dönem başlamaktadır. Yeni
döneme karakterini veren, sömürge fetihleri
sırasında üstünlük sağlamak için Fransa’ya karşı
yürüttüğü başarılı mücadelenin sonucu olarak,
İngiltere’nin uluslararası öneminin gittikçe
artmasıdır. Bu önemin artmasında en büyük rolü
ise, İspanya Veraset Savaşı oynayacaktır.
Moskova diplomasisi, bunca arzu ettiği bu
ittifakı kurmayı en sonunda başaracak; ve Kırım
Türkleri, Lituanya topraklarına doğru, belirli
aralarla akına başlayacaktır. Kiev’i çok geride
bırakıp ta ülkenin içine kadar sızan Tatarlar,
böylece, büyük Lituanya prensliğine maddesel
yönden zarar verdikleri gibi, bu devletin savunu
gücünü de yıpratıyorlardı.
Moskova’nın Lituanya’ya karşı yürüttüğü
mücadele, Kırım hanı Mengü Giray’la sıkı bir
ittifak kurmasına da neden olmuştur. Kırım
Hanlığı o çağda, Türkiye’ye tabii bir yurtluk
durumundaydı. Ve bu ittifak karşılığında her
türlü ödünü vermeye hazırdı III. İvan. Han şart
koşmuş olsa, onu “hükümdar” saymaya da
razıydı. Ayrıca “pominki”ler konusunda, yani
Tatar müttefikine yolladığı yıllık armağanlarda
alabildiğine cömert davranmaktayd
III. İvan ve
III. Bazil’in gözünde, Türklere karşı kurulacak
bir cephenin en ufak bir çekiciliği olamazdı
elbette. Ve Rusya’nın “Bizans toprakları
üzerindeki hakkını” vaat edenlere, “Rus
hükümdarının, her şeyden önce Rus toprakları
üzerindeki hakkını istediği” cevabı
verilmekteydi Moskova’dan.
Kaldı ki, Karadeniz’deki ticaretini geliştirmek
bakımından Moskova’nın gerçek çıkarları,
Osmanlı İmparatorluğuyla dost geçinmesini
gerektiriyordu. Ve XV. yüzyıl sonundan itibaren
Türklerle Moskova Devleti arasında kurulan
ilişkiler, daima dostça bir karakter taşımıştınitekim.
Mukaddes Roma-Germen İmparatorluğu’yla
olan ilişkilere gelince: III. İvan, sadece bu
devletle dostluk ilişkilerini koruyup sürdürmek
içn değil; aynı zamanda, İmparator
Maximilien’le Polonyalı Jagellon’lar arasında
Macaristan dolayısıyla başlayan rekabetten
Rusya’nın çıkarları doğrultusunda
yararlanabilmek için de çaba göstermiştir.
Marx, bu tarihsel anı şöyle betimlemekte:
“Vasco Nunez de Balboa’nın Kastiyla
bayrağını Darien körfezi kıyılarına diktiği ve
Cortez Meksika’ya ulaşırken Pizarro’nun
Peru’yu ele geçirdiği çağdı o çağ: bütün
İberlilerin hayal gücünü alevlendiren muhteşem
Eldorado düşlerinin, şövalye kahramanlıklarının,
evrensel krallık tasarılarının ve tüm Avrupa’da
İspanyol üstünlüğünün kurulduğu çağdı…
İspanyol hürriyeti ortadan kalkıyordu… ama
dalgalar hâlinde altın boşalmaktaydı ülkeye; ve
kılıç şakırtıları arasında, Engizisyon ateşlerinin
uğursuz parıltısı görülmekteydi” (Marx veEngels, Oeuvres, cilt X, s.721).
Şaşkınlık verici bir gerçekçilik ve ham
hayalcilik karışımı olmuştur Charles-Quint’in dış
politikası: Her yanıyla Ortaçağ ütopyasını
andıran ve Evrensel Katolik Krallığı düşünü
sürdüren bir Rönesans politikasıdır bu. Ve söz
konusu politikanın güttüğü ileri sürülen yüce
ideal, aynı politikanın dayandığı iğrenç
gerçekliği, o feodal yağma ve zorbalık sistemini
gizleyememektedir.
Amerika’dan sürekli şekilde akan değerli
madenler, yönetici İspanyol soylu sınıfını
zenginleştirerek, ülkedeki feodal sistemin daha
da güçlenmesine katkıda bulunacaktır her
şeyden önce. Ama İspanya’nın yıkımı da,
kölelerin serflerin ve Amerikalı bahtsız yerlilerin
emek ürünü olan bu altın ve bu gümüş
yüzünden olacaktır.
Şöyle ki:
Değerli maden fiyatlarının düşmesi ve buna
paralel olarak ürün ve mamul mal fiyatlarının
yükselmesi, kötü etkilerini ilkin İspanya’da
göstermiş; ve ülkede hayat baş döndürücü bir
hızla pahalılaşırken ücretler de yükselmiştir.
İSPANYOL, FRANSIZ VE İNGİLİZ
DİPLOMASİLER
Avrupa’da İspanyol Üstünlüğü Charles –
Quint ve II. Philippe’in İspanyası
XV. yüzyılda, nüfusu üç milyonla dört milyon
arasında olan küçük bir devletti İngiltere. Toprak
bütünlüklerini daha bu yüzyılın başlangıcında
sağlamış bulunan Fransa ile İspanya ise, 15 ve
10 milyon nüfuslarıyla, Avrupa ulusları arasında
ön sırayı almaktaydılar.
XVI. yüzyılda, uluslararası konjonktür,
İspanya’yı bütün öbür Avrupa uluslarının önüne
geçirecektir.
XV. yüzyılın sonunda Portekizlilerleİspanyollar, girişkenlikleri ve atılganlıkları
sayesinde, 1492 yılında Amerika’yı ve 1498
yılında da Hindistan deniz yolunu keşfetmiş
bulunuyorlardı. Bu keşifler, her iki ülkeyi de
büyük çapta zengin kılacaktır.
XVI.-XVIII. Yüzyıllar Arasında Diplomasi
Tarihinin Dönemleri Avrupa Devletlerinin Dış
Politika ve Diplomasilerinin Temel Çizgileri
XVI.-XVIII. yüzyıllar arasında Avrupa, belli
başlı üç çelişki kaynağının, her an çatışma
yaratabilecek üç temel nifak yuvasının tehdidi
altındadır:
1. Avrupa’nın batısında, İspanya, Fransa,
İngiltere ve XVII.
Stuart’ların saltanat döneminde iyice alıp
yürümüş olan satılmışlık ve kokuşma hâlinin,
krallık ailesinin üyelerine bile bulaştığı herkesçe
bilinmektedir. Öyle ki II. Charles, işi neredeyse
Fransa kralı XIV. Louis’den aylık alma
durumuna getirmiş bulunmaktaydı. Dunkerque
limanını Fransa’ya resmî olarak beş milyon altın
liraya satan (1662)
Alman İdeolojisi’nde şöyle diyor Marx:
“Aynı fikri savunan eski düşünürleri bir yana
bırakacak olursak, Makyavel, Hobbes, Spinoza
ve Bodin’den beri modern düşünce, hukukun
temeli olarak kuvveti görmektedir. Bu sayede de
politikanın teorik açıdan çözümlenmesi, ahlakın
baskılı etkisinden kurtarılmıştır…” (Marx ve
Engels, L’ideologie