Umut Aranıyor
Antonis SamarakisUmut Aranıyor Sözleri ve Alıntıları
Umut Aranıyor sözleri ve alıntılarını, Umut Aranıyor kitap alıntılarını, Umut Aranıyor en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Neşeli bir melodi çalıyordu, iç geçirdi karanlık gecede, elleri boştu şimdi; ve kalbi boş...
Ve aynı gece, yemekten sonra, odasına kapanarak, dergiyi okuyordu. Hiç kimseye bir şey söylememişti. Hem onu kim anlayabilecekti ki!
Yalnızlık, benliğinin derinliklerindeydi.
Güneş yakıyordu...
Ağzında, kuruluk ve bir acılık hissediyordu. En son, evvelki gün yemişti.
«İşgal yıllarında nasıl dayandım açlığa» diye düşündü, bir pastanenin önünden geçerken.
Çekip gideyim dedim. Yaşamımı bozduğum bu yerden uzaklara gideyim. Uzaklarda, başka bir yerde hayatımı yeniden kurayım. Uzun zamandır bu düşünceyle yaşıyordum. Bu hayal ile.
Irmağın çekiciliğine kapılacak uygun bir zaman bulmuştu. Harikaydı o sabah! Eğer şanslı ise, kimsenin ruhu bile duymazdı...
Bir dalsa ırmağa, sulara bıraksa kendini, ötesi onu hiç ilgilendirmiyordu.
Karanlık basıyordu. Karşıdaki mağazaların bazıları ışıklarını yakmıştı. Kahvedeki ışıklar açılmamıştı henüz, böyle yarı karanlık hoşuna gidiyordu.
Dünyada bugün hüküm süren karmaşalığı düşündü. Fikirler karmaşası, toplumsal karmaşa, karmaşa...
Oysa bir şeyler yapmalıydı şimdi. Kendisi için değil, başkaları, avlunun diğer insanları için. Kısaca insanlar için.
Sigara üstüne sigara içiyordu.
Bir yığın inkâr vardı yaşamında. Özellikle kendi kendini inkârı.
Ne kadar süredir evin içinde olduğunu bilemiyordu. İçerde zaman duyusu yoktu.
Soru işaretleri, kaygılar, heyecanlar onu baskı altına alıyorlardı.
Ah...Yüreğini açabilseydi birine!
Ayağa fırladı, çekmeceyi açtı, eski tabancasını alıp avluya çıktı. Atlet, uzun iç donu ve ayakkabılarıyla. Duvar oradaydı, o korkunç yüzünü görüyordu. Duvar... Oradaydı duvar. "Evet, onu ben öldüreceğim!" diyecekti, polisler geldiğinde. Duvar oradaydı ve yaşam orada. Duvar ve yaşam. Duvar, duvar, duvar...
Altı kurşunu da onun üzerine boşalttı.
Bir şey olmuştu içinde, o geceden beri. Bir şey değişmişti.
İnsanlar, bizleri bekliyor, bizleri arıyor! Eğer, onları mutlu edemiyorsak, olabildiğince yüreğimizi açabilir ve onlara şunu söyle yebiliriz: Bu yaşam bizi rahat bırakmıyor ki yakınlaşalım, yan yana olalım, toplumsal kaygıları paylaşalım.