Söz çekti gitti. Bir yıl geçti, sonra geri geldi
ve dedi ki:
“Bensiz yaşayabildin mi?”
“Dilsiz gibi hiç konuşmadım
ama solukla soluk aldım, gözle gördüm,
kulakla duydum, akılla düşündüm.”
Ve böylece Söz içeri girdi..
“Om, vanme manasiti şanti.”
Söz benim aklımda huzurdur.