Ardıma baktığımda yaşadığı onca acıya rağmen dimdik ayakta duran bir kadın görüyordum . Yaşama sıkı sıkı tutunmuş , hayatın ona sunduğu sınavı hakkıyla vermeden bu diyarlardan göçüp gitmeyecek bir kadın …
İnsan gerçekten o sevgiyi kalbimde hissedemeden bir olamıyordu. Bir olmak, o koşulsuz sevgiyi hissedebilmekti. Yaşamın anlamını tekrar tekrar keşfedebilmekti. Hani bazen güneşin daha bir güzel doğup battığı anlar vardı ya , işte o anlara yenilerini ekleyebilmekti.