Uzun Yol Sürücüsü
Burhan GünelUzun Yol Sürücüsü Gönderileri
Uzun Yol Sürücüsü kitaplarını, Uzun Yol Sürücüsü sözleri ve alıntılarını, Uzun Yol Sürücüsü yazarlarını, Uzun Yol Sürücüsü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çamurdan geçilmeyen bir gecekondu sokağının burnu sümüklü çocuğuydum. İşte böyle yağmurlarla yunup da geldim sana, ömrümün ortasında seni buldum.
Hırslar da boşuna/Paralar da kavgalar da boşuna (Necatigil)
Ölümlü oluşumuzu, geçip gidiciliğimizi anımsatıyordu şu ev, şu hasta, şu insanlar. Bütün hırslar ölümü unutuşun ürünü olmalı.
Bildiniz mi bu duyguyu?
Nereden gelip nereye gitmekte olduğumu bilmiyorum. Bütün yönler aynı, ne yana koşsam yorgunum, nerede dursam yabancı.
“Ama artık ben yoruldum.”
“Nasıl bir toplum olup çıktık böyle? Hırsızlar, arsızlar, yüzsüzler, utanmazlar, arlanmazlar el üstünde…”
“Küçük sevinçler, kül rengi mutluluklar.”
“…yarıda kalanlar, hiç yaşanmamışlar…”
“Ne çok konuşulmuş, nasıl yıpratılmıştı sözler.”
“…yüreğinin göstere göstere sızlayışı.”
“Yaşam… sonsuz bir yorgunluktur.”
“Gelip geçiveren, ayırt edilememiş, tadına doyulamamış çocukluklarımız.”
“Şu pis dünyanın üzüntüleri bitmiyor!“
“…ne yana koşsam yorgunum, nerede dursam yabancı.”
küstümçiçeği
Burukça gülümsedim:
‘’Ben her şeyi eskitmiştim Servet Hanım. Özlemi bile. En uzun yolculuğuma başlayacakken size rastladım. Şimdi yapraklarınıza dokunmaktan korkuyorum. Yeterince yitirdim çünkü. Küstümçiceği bu, hiç belli olmaz. Bulmacada ve sözlükte neler okudum, irkildim. Size rastlamasam sessiz , gürültüsüz, apansız gövdemi toprağa kaydıracaktım. Söyleyin bana şimdi ne yapayım? Aslında anladım, insan hiç tükenmiyor. Bu dünyadan geçip gitse de mutlaka bir ses ya da iz kalıyor.’’
…
Bu öyküyü son kez yaşadım. (Bir daha olanaksız.) kendimi de buldum böylece, nicedir yitirmiştim. Adım Burhan , soyadım Günel. Şimdi yeniden başlıyorum. Servet Hanım günbatımında penceresindeyken ve oğlunu özlerken rüzgar olup saçlarına tutundum. İnanılır gibi değil. Ne zamandır suskunum. Acıyı, tükenişi, yenilgiyi, ölümü erteledim. Yasakladım bozgunu. Tüm kırık dökük anıyı bir ‘güz odası’na kilitledim. Ömrüme dolandı Servet Hanım.