Aptallarla ilgilenmenin, onlara laf atlatmanın boş zaman harcamaktan başka bir şey olmadığını biliyordu. Karşısındaki akılsızlar ister iki olsun, ister üç, bu hiçbir şeyi değiştirmezdi., çünkü akıllarına koyduklarını yapacaklardı.
İlke hayatta insafa, merhamete yer yoktu. İnsaf korku olarak algılanır ve bu gibi yanlış anlaşılmalar ölüme yol açardı. Ona göre ya öldürmek ya da öldürülmek, ya yenmek ya da yenilmek, kural buydu.
Uzun ve rahat adımlarla, durup dinlenmeden yolunu, yönünü karıştırmadan kaybetmeden yürüdü; insanı ve pusulanın mıknatıslı ibresini utandıracak kadar bir kesinlikle kampa doğru yöneldi.