Halid Ziya Uşaklıgil Servet-i Fünûn ve cumhuriyet dönemi Türk romancı ve yazar. Bâzı edebî yazılarını Hazine-i Evrak dergisinde Mehmet Halid Ziyaeddin adıyla yayımlamıştır. Servet-i Fünûn edebiyatının en büyük nesir ustası kabul edilir. İlk büyük Türk romanı olarak kabul görmüş
Aşk-ı Memnu’nun yazarıdır...
Dilindeki duruluk çesitllilik bıze edebiyatın bu çeşitliliğinde gezinmeye ve beslenmeye davettır onun eserleri.
. Kitap kısa hikâyelerinden oluşan bu eser, geçmişe özlem, insani dramlar, çocuk sevgisi, toplumsal eleştiri gibi temaları dile getirmenin yanında onun üslubundan da bir çeşni sunmaktadır.
Yaklaşık otuz beş yıllık bir dönemi kapsayan yazılar, yazarın bu dönemdeki üslubunun değişimini gözlemeye yardımcı olacağı kesindir..
""Keşke kalbi o kadar güzel olmasaydı, belki bu derece acı duymazdım." (S:42)
Yazarın kısa hikayelerinden oluşan bu eser, geçmişe özlem, insani dramlar, çocuk sevgisi, toplumsal eleştiri gibi temaları dile getirmenin yanında onun üslubundan da bir çeşni sunmaktadır.
Bu nedenledir ki ben okumakta baya zorlandım. Zira eski kelimelere fazlaca yer verilmişti.
Kitabın en sevdiğim kısmı beş bölümden oluşan Valide Mektupları oldu. Karakterimiz Surreya'nın annesiz büyümesi aynı zamanda annesinin de yaşadığı zorluklar kısa da olsa çok güzel işlenmiş. Hayatın içinden bir olay örgüsüydü.
En etkilendigim cümle de şuydu:
"Sizi değil validemi; hayır annemi severdim, onun için ağlardım ve böyle yetişilecek bir sahil arayan kazazede gemi gibi rüzgârlarin önüne düşerek Çamlıca'dan Nişantaşı'ndan Ayastefanos'a geldikçe sizde o anneyi, beni yanlizliklarimin içinde ,hasta hummalari arasında dolaşan soğuk su kâseleri kabilinden ziyaret eden anneyi arardım."
Kitapla kalınız.