Var ama Yoklar.
Kitap arkadaşımın hediyesiydi. Şimdilerde okumak nasip oldu. Kitabı okumadan önce namını duymuştum, övülen bir kitaptı benim çevremde.
Kitabı okumaya ilk başladığımda güzeldi ama ilerledikçe daha bir güzelleşiyordu. Yeri geldi yüzümde tebessümler oluştu yeri geldi gözyaşlarımı tutamaz oldum. Bu kitap sevdiklerinin kıymetini bilmeyi öğretiyor hele ki dostunsa...
Kitabın başından beri bir şeylerin farkındaydım aslında olacağını biliyordum ama kitabın sonuna geldiğinde bunun olacağını bildiğim hâlde çok etkilendim. Demem o ki yazar gerek olay örgüsüyle gerek akıcılığıyla gerekse de üslubuyla duyguyu okura çok iyi aktarabiliyor.
Ve bazen umudunu kesmişsindir ama kaderin senin için bambaşka planları vardır tıpkı başrolün kendini cezalandırırken minik dostunun onu düştüğü bataklıktan çekip kurtarması gibi, yaşına bakılmaksızın.
Sürekli insanlar seni giyinişinden, konuşmadan, yaşam tarzından dolayı ötekileştirir ama bir gün biri gelir ve tüm ezberleri bozar. İşte o an hâlâ yaşamaya değer bir şeylerin olduğunu fark edersin.
Bu kitap dost kavramını çok güzel anlatıyor.
Sanırım arkadaşımın hediyesi bu noktada daha anlamlı oluyor.
Eğer kitabı okumadan önce bu bu incelmeye denk gelirsen tavsiyemdir oku, asla pişman olmazsın.
