Şiir isyanın doruk noktasıdır. Mesele onu yaratabilmektir ki zor olan da budur. Hıdır gibi dillendirmek sadece cesaret işi değildir; duygu işidir, sanat işçiliğidir, edebiyatın ta kendisidir.
Bir baba sevgisi var ki "Çiçekler solmuş kayıp şehirde / Sevgi verin çiçeklere, / Su verin... / Bir hatıra fotoğrafını süslemesin çiçekler / ...Solmasın, / Babam gitmiş, / ben solmuşum, / Çiçekler solmasın, / Sakın" diyor.
Bu ses bir adsız kahramandan, gökyüzünden mazlum halkların onurunu, yoksul işçilerin umutlarını, savaşın ortasındaki anaların mücadelesini ve kaldırım üstü evsizlere gitmektedir. Sevmiştir yeryüzünün tüm isyankarlarını