Veda Caddesi 5 - Vade
Sümeyye DemirkanVeda Caddesi 5 - Vade Sözleri ve Alıntıları
Veda Caddesi 5 - Vade sözleri ve alıntılarını, Veda Caddesi 5 - Vade kitap alıntılarını, Veda Caddesi 5 - Vade en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gülümseyerek gözlerimin yaşını sildim.
Sayfa 280Kitabı okudu
Beni üzüyor diyemedi, gereği yok diye geçiştirdi.
Sayfa 267Kitabı okudu
"Burası veda caddesi,
Burada her veda bir merhabayla başlar.
Merhaba."
Sayfa 501 - Kamer Alptekin
Hüzün gözlerimin üzerine değil kalbime çöktü.
Sayfa 265Kitabı okudu
Yazıp yazıp silmelerden ibarettir acılar, geçecek sanırsınız ama geçmez.
İşte tıpkı yazmaya cesaret edilmeyen ama kitaba ait o cümle gibi.
Sayfa 456Kitabı okudu
Mutlu olmaktan daha güzel bir şey varsa o da sevdiklerinizin mutlu olduğunu görmenizdir. Mutluluğu paylaşmak da yaşamak kadar güzeldir.
Sayfa 401Kitabı okudu
Ne zaman inancımı yitirsem arkama döner ve gölgeme bakarım. O gölgede gördüğüm şey bana üzüntü veriyorsa güneşten kaçarım, inancımı yeniden toplar ayın ışığına koşarım.
Sayfa 255Kitabı okudu
Birbirimizi gördüğümüz yerde, birbirimizi bulduğumuz aynı gökte.
Sayfa 451Kitabı okudu
Güneş doğdu gün başladı ama biz gözlerimizi kapattık, uyumak istediğimiz için değil acılarımızdan kaçmak için.
Sayfa 248Kitabı okudu
O tüm duyguların vücut bulmuş, gözle görülür hale gelmiş her şeyin adıydı.
Sayfa 340Kitabı okudu
13. Bölüm- Geçmişi yenmek
Ben bir ressamın çizmek istedi o resimim. Tuvaline döktüğü renklerin, fırçasına dokunmuş boyanın adıyım. Ben o ressamın hayalindeki insanım. Sesim olmadan varım. Ben bir öğretmenin anlatmak istediği o bilgiyim. Kolunun altında taşıdığı kitapların içindeki en temel cümleyim. Ben öğreticiyim, dinleticiyim. Somut olmadan varım. Ben bir yazarın kurguladığı romanın fikriyim. Diliyim. Hissettirmek istediği ruhum, üzdüğü cümleyim, sildiği satırım, koyduğu noktayım. Sadece hissedenlerle varım.
Sayfa 339Kitabı okudu
Kayıp gidenler geri dönmezdi.
Ben bir yazarın bitirmek istemediği kitabının son sayfasıyım.
O yazdığı kadar varım.
Sayfa 339Kitabı okudu
Kamer ellerini dizlerinin arasına koydu ve gözlerini kapatıp açtı. "Ben buraya geldiğimde, bu caddeye yolum düştüğünde daha on sekiz yaşımdaydım. Çocuktum. Sonra dayımız buldu beni, büyüttü, sahip çıktı bana ve babam oldu. Benim babam oydu. Sonra büyümeye başladım. Çocuk değildim artık. Hiçbir şeyi unutmadım, bana yapılanları da yapacaklarını da ama devam etmek zorundaydım. Yaşıyordum çünkü... Hayat bazen elimizdeki her şeyi alır ya da sen aldığını sanırsın ama nefes alıyorsan hayatın sana verecekleri de vardır. Ölüler yaşamaz belki ama yaşayanlar da ölmez."
Sayfa 252Kitabı okudu
Bu satırları okumak ne zor be:(
"Aytaç?" diye sordu Kamer birkaç kez daha. Yüzünü kavradı ve öylece baktı. Dizlerimdeki yaralar gözlerimdeki kandan ibaretti. Kamer, Aytaç'ı sarsmaya başladı. "Babacığım? Babacığım hayır. Aytaç? Aytaç'ım benim, güzel oğlum benim aç gözlerini! Aç gözlerini kurban olduğum."
Aytaç, gözlerini açmıyordu.
Sayfa 242Kitabı okudu